Wɛ̈t Nhom Tueeŋ

Kë rilic në pïïric, në pinynhom në lan ë jɔkë piny agut cï ye kölë, ee bï raan rɔt gaam ku bï kë ye kɔc kɔ̈k cɔk ca lɔ tueŋ luel ka bï looi. Ku kë kɔ̈cic të nɔŋ kɔc, ee bï raan luɔɔi cï looi ke cinde liu thïn rɛɛc. Kɔc juëc acïï kä ci keek looi ke ke liu thïn ye gam. Ku ka ye jam cï man de Aluɛtluɛt, mɛn ye jam ye “Na ɣεn tɔ̈ ke kee timë ee dë kën cil ë tënnë.” Ye athöörë, anyic ku ke wuɔk kën kɔc thiëëc në kë tɔ̈ në kee piɔ̈ɔ̈th ago ku gɔ̈t, ku ka ŋäthku ke yïn cïï ye luɔië bï tueeŋ të cïn yen kë bïn yen waar. Wël cï keek gɔ̈t ë tënnë aye wël thi piɔlic, ku kënnë gɛ̈t wuɔk keek ee buk yïn nyuɔ̈th kueer pieth de gäär, ago na nɔŋ kë dun gät ke bï raan dɛ̈t ya lɔ kueen. Athöör ajam në “Akeer ke ThuɔŋJäŋ. Täk kë bï Thuɔŋjäŋ lɛɛr tueŋ ku lɛ̈kkë Akut de piööc de Thuɔŋjäŋ.